Ποιοι τον προτείνουν ως διάδοχο του Γουαρδιόλα, ο ρόλος του Κρόιφ, οι σχέσεις του Txingurri με τον Θούμπι και οι ανεπίσημες επαφές των τελευταίων ημερών.
Tο σενάριο που φέρνει τον Βαλβέρδε ως πιθανό διάδοχο του Γουαρδιόλα στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, είναι κάτι που συζητιέται εδώ και 4 χρόνια στην Ciudad Condal.
Ο Ερνέστο Βαλβέρδε μπορεί να ανανέωσε πρόσφατα το συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό για συνεργασία ενός ακόμη χρόνου, όμως παράλληλα δεν έχει σταματήσει να σκέφτεται την επιστροφή του κάποια στιγμή στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Η εργατικότητα, η μεθοδικότητα και η σοβαρότητα του Ισπανού τεχνικού των «ερυθρόλευκων» είναι στοιχεία που δεν περνούν απαρατήρητα στον χώρο του ποδοσφαίρου.
Αφορμή για το σημερινό κείμενο στάθηκε η επίσκεψη – πριν λίγες μέρες – του Βαλβέρδε στο προπονητικό κέντρο της Μπαρτσελόνα. Ο «Βάσκος» συναντήθηκε εκεί με φίλους και γνωστούς και ευχήθηκε καλή επιτυχία στους «μπλαουγκράνα» ενόψει του τελικού του Σαββάτου στο Γουέμπλεϊ. Εκτός των άλλων μίλησε και με τον Πεπ Γουαρδιόλα, με τον οποίο τον συνδέει στενότατη φιλία από τότε που αμφότεροι αγωνίζονταν ως παίκτες στην ομάδα που προπονούσε ο Γιόχαν Κρόιφ.
τη διάρκεια της παραμονής του, ο Βαλβέρδε είχε μια σειρά συναντήσεων με ανθρώπους της Μπαρτσελόνα, όλες ανεπίσημες, κοινωνικού χαρακτήρα. Οι πληροφορίες που έφτασαν στο Shark4 από την πρωτεύουσα της Καταλονίας – από συνάδελφους δημοσιογράφους – δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες: η σχέσεις του Βαλβέρδε και της Μπαρτσελόνα συνεχίζουν να είναι άριστες. Τόσο, που το υποθετικό σενάριο του να εργαστεί κάποια στιγμή ο Ερνέστο στον πάγκο των «μπλαουγκράνα» αποτέλεσε θέμα σχολίων και ευχάριστων υπονοούμενων ανάμεσα στις δυο πλευρές.
Για να δείτε ότι το σενάριο αυτό δεν είναι καθόλου καινούργιο, θα πάμε λίγο πίσω χρονικά. Το όνομα του Βαλβέρδε έχει απασχολήσει κατ’ επανάληψη τη διοίκηση αλλά και τον περίγυρο του καταλανικού συλλόγου. Όμως ας δούμε πρώτα έναν έναν τους «κρίκους» αυτής της αλυσίδας που μπορεί να φέρει τον Βάσκο στο Καμπ Νόου. Ο κεντρικός άξονας που κινεί τα νήματα σε αυτή την υπόθεση ήταν πάντοτε ο Γιόχαν Κρόιφ. Το καλοκαίρι του 1988, όταν ο Ολλανδός άφησε τον Άγιαξ και ανέλαβε τον πάγκο της Μπαρτσελόνα, δυο από τις πρώτες κινήσεις του ήταν η απόκτηση των Βαλβέρδε και Σολέρ από την Εσπανιόλ.
Ο Ερνέστο είχε αφήσει άριστες εντυπώσεις με την απόδοσή του τη διετία που αγωνίστηκε στην «συμπολίτισσα» και έτσι έκανε το μεγαλύτερο άλμα στην καριέρα του, φορώντας την «μπλαουγκράνα» φανέλα. Στις δυο σεζόν που έμεινε στην Μπαρτσελόνα, ο Βαλβέρδε έπαιξε σε 21 ματς πρωταθλήματος και πέτυχε 8 γκολ, αγωνιζόμενος δίπλα σε άσους όπως ο Μπεγκιριστάιν, ο Σαλίνας, ο Εουσέμπιο, ο Λίνεκερ, ο Σέρτζι, ο Μπακέρο, ο Αμόρ, ο Θουμπιθαρέτα, ο Κούμαν και ο Λάουντρουπ.
Ο Κρόιφ έγραψε αργότερα στο βιβλίο του «Οι ποδοσφαιριστές μου και εγώ» ότι ο Βαλβέρδε ήταν από τους παίκτες που του άρεσαν, μετανιώνοντας για το ότι είχε βιαστεί το 1988 να τον επαναφέρει μετά από έναν τραυματισμό, με αποτέλεσμα να πάθει υποτροπή και να μείνει αρκετά πίσω. Πάντως ο Txingurri πλούτισε το παλμαρέ του με ένα Κυπελλούχων (το 1989 εναντίον της Σαμπντόρια) και ένα Κύπελλο Ισπανίας (το 1990 εναντίον της Ρεάλ), αν και η αλήθεια είναι ότι είχε μικρή συμμετοχή και στις δυο κατακτήσεις.
Tο σενάριο που φέρνει τον Βαλβέρδε ως πιθανό διάδοχο του Γουαρδιόλα στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, είναι κάτι που συζητιέται εδώ και 4 χρόνια στην Ciudad Condal.
Ο Ερνέστο Βαλβέρδε μπορεί να ανανέωσε πρόσφατα το συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό για συνεργασία ενός ακόμη χρόνου, όμως παράλληλα δεν έχει σταματήσει να σκέφτεται την επιστροφή του κάποια στιγμή στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Η εργατικότητα, η μεθοδικότητα και η σοβαρότητα του Ισπανού τεχνικού των «ερυθρόλευκων» είναι στοιχεία που δεν περνούν απαρατήρητα στον χώρο του ποδοσφαίρου.Αφορμή για το σημερινό κείμενο στάθηκε η επίσκεψη – πριν λίγες μέρες – του Βαλβέρδε στο προπονητικό κέντρο της Μπαρτσελόνα. Ο «Βάσκος» συναντήθηκε εκεί με φίλους και γνωστούς και ευχήθηκε καλή επιτυχία στους «μπλαουγκράνα» ενόψει του τελικού του Σαββάτου στο Γουέμπλεϊ. Εκτός των άλλων μίλησε και με τον Πεπ Γουαρδιόλα, με τον οποίο τον συνδέει στενότατη φιλία από τότε που αμφότεροι αγωνίζονταν ως παίκτες στην ομάδα που προπονούσε ο Γιόχαν Κρόιφ.
τη διάρκεια της παραμονής του, ο Βαλβέρδε είχε μια σειρά συναντήσεων με ανθρώπους της Μπαρτσελόνα, όλες ανεπίσημες, κοινωνικού χαρακτήρα. Οι πληροφορίες που έφτασαν στο Shark4 από την πρωτεύουσα της Καταλονίας – από συνάδελφους δημοσιογράφους – δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες: η σχέσεις του Βαλβέρδε και της Μπαρτσελόνα συνεχίζουν να είναι άριστες. Τόσο, που το υποθετικό σενάριο του να εργαστεί κάποια στιγμή ο Ερνέστο στον πάγκο των «μπλαουγκράνα» αποτέλεσε θέμα σχολίων και ευχάριστων υπονοούμενων ανάμεσα στις δυο πλευρές.
FC BARCELONA 1988-90
Για να δείτε ότι το σενάριο αυτό δεν είναι καθόλου καινούργιο, θα πάμε λίγο πίσω χρονικά. Το όνομα του Βαλβέρδε έχει απασχολήσει κατ’ επανάληψη τη διοίκηση αλλά και τον περίγυρο του καταλανικού συλλόγου. Όμως ας δούμε πρώτα έναν έναν τους «κρίκους» αυτής της αλυσίδας που μπορεί να φέρει τον Βάσκο στο Καμπ Νόου. Ο κεντρικός άξονας που κινεί τα νήματα σε αυτή την υπόθεση ήταν πάντοτε ο Γιόχαν Κρόιφ. Το καλοκαίρι του 1988, όταν ο Ολλανδός άφησε τον Άγιαξ και ανέλαβε τον πάγκο της Μπαρτσελόνα, δυο από τις πρώτες κινήσεις του ήταν η απόκτηση των Βαλβέρδε και Σολέρ από την Εσπανιόλ.
Η αναμνηστική φωτογραφία των Κυπελλούχων Ισπανίας του 1990. Ο Βαλβέρδε αριστερά από το τρόπαιο και δίπλα του ο Μπεγκιριστάιν.
Ο Ερνέστο είχε αφήσει άριστες εντυπώσεις με την απόδοσή του τη διετία που αγωνίστηκε στην «συμπολίτισσα» και έτσι έκανε το μεγαλύτερο άλμα στην καριέρα του, φορώντας την «μπλαουγκράνα» φανέλα. Στις δυο σεζόν που έμεινε στην Μπαρτσελόνα, ο Βαλβέρδε έπαιξε σε 21 ματς πρωταθλήματος και πέτυχε 8 γκολ, αγωνιζόμενος δίπλα σε άσους όπως ο Μπεγκιριστάιν, ο Σαλίνας, ο Εουσέμπιο, ο Λίνεκερ, ο Σέρτζι, ο Μπακέρο, ο Αμόρ, ο Θουμπιθαρέτα, ο Κούμαν και ο Λάουντρουπ.
Ο Κρόιφ έγραψε αργότερα στο βιβλίο του «Οι ποδοσφαιριστές μου και εγώ» ότι ο Βαλβέρδε ήταν από τους παίκτες που του άρεσαν, μετανιώνοντας για το ότι είχε βιαστεί το 1988 να τον επαναφέρει μετά από έναν τραυματισμό, με αποτέλεσμα να πάθει υποτροπή και να μείνει αρκετά πίσω. Πάντως ο Txingurri πλούτισε το παλμαρέ του με ένα Κυπελλούχων (το 1989 εναντίον της Σαμπντόρια) και ένα Κύπελλο Ισπανίας (το 1990 εναντίον της Ρεάλ), αν και η αλήθεια είναι ότι είχε μικρή συμμετοχή και στις δυο κατακτήσεις.
