«Το ταξίδι για τον Τζιο»
Αύγουστος του ’99.
Η Κέρκυρα έβραζε από ήλιο . Οι τουρίστες τριγυρνούσαν με παγωτά στο χέρι, και οι μέρες κυλούσαν με μπάνια Sportime και καθε Δευτέρα «Εθνοσπόρ» στην παραλια , ποδήλατα, μπάλα στις παραλιες ( Beach Soccer) μεταξυ μας και το βραδυ βολτες και αναμελια . Η ζωή ήταν ωραία στο νησί .
Μόνο που εκείνη τη μέρα, κάτι άλλαξε.
Ήταν 10 Αυγούστου. Ο Ολυμπιακός είχε φιλικό με τη Βίσλα Κρακοβίας. Εγώ καθισμένος σε μια παλιά πλαστική καρέκλα σε ένα παραθαλάσσιο μαγαζί με τους φιλους μου καθίσαμε να δούμε χαλαρά το φιλικό.
Ρεπορτάζ της εποχής για το φιλικο https://www.tanea.gr/1999/08/10/sports/ekleipsi-tis-mpalas/
Και τότε τον είδα πρώτη φορα να αγωνίζεται με την φανέλα του Ολυμπιακού .
Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα. Ο Βραζιλιάνος μάγος με το "χαλαρό" βλέμμα, να ακουμπάει τη μπάλα σαν να της μιλούσε. Ήταν ένας άλλος ρυθμός. Ο χρόνος γύρω του κοβόταν, και μόνο η κίνησή του μετρούσε. Ένα τακουνάκι, μια κάθετη πάσα, και ξαφνικά όλοι μοιάζαν να ‘χουν ξεχάσει πώς παίζεται το ποδόσφαιρο.
Μαζί του: Ζλάτκο Ζάχοβιτς. Ο Σλοβένος αρτίστας που τον ήξερα απ’ την εποχή της Πόρτο.
Χαθηκε η μπαλα εκεινο το βραδυ με την Βίσλα κρακοβιας
Κάτι ξύπνησε μέσα μου εκείνο το βράδυ. Δεν ήμουν πια στην Κέρκυρα. Ήμουν σε αποστολή.
«Φεύγω για Αθήνα. Θα δω τον Τζιοβάνι από κοντά.»
Το είπα στον ξάδελφό μου και γελάσαμε. Μέχρι που την επόμενη μέρα κλείναμε εισιτήρια με το Κτελ και πλοίο και φυγαμε ,στις αποσκευές μας είχαμε τα Γουόκμαν μας και κασέτες Παπακωνσταντίνου Metalica και διάφορες άλλες επιτυχίες της εποχής και περιοδικά για να περάσει η ώρα , εκείνο που θυμάμαι ήταν ότι δεν ασχοληθήκαμε και πολύ με το εισιτήριο του αγώνα γιατι τον Αύγουστο η Αθήνα ήταν άδεια .
Αθήνα Αύγουστος του 1999
Η πόλη έβραζε.
Κατέβηκα στον κηφισό με το κτελ στις 28 Αυγουστου ημέρα Σάββατο . Η Αθήνα δεν ήταν σαν την Κέρκυρα. Δεν είχε αλάνες, δεν είχε τζιτζίκια, είχε καυσαέριο, πεζοδρόμια ραγισμένα και μια μόνιμη ένταση στον αέρα. Όμως, μέσα σ’ αυτό το χάος, το καλο ηταν οτι δεν ειχε τοσο κινηση στους δρομους , υπήρχε ένας λόγος που είχα έρθει:
ΟΑΚΑ – Ολυμπιακός vs Γιάννενα – Κύπελλο Ελλάδας την επόμενη μερα .
Την Κυριακή το απόγευμα πήραμε το αστικό λεωφορείο και μετά τον ηλεκτρικο και κατευθυνθήκαμε προς το γήπεδο .
Ο ήλιος έπεφτε πίσω απ’ τις εξέδρες, φανέλες του Ολυμπιακού παντού, 2 νούμερα έκλεβαν την παράσταση το 10 του Giovanni και το 25 του Zahovic φυσικά υπήρχαν κ οι παλιές old school φανέλες με τον χορηγό της Diana και της Mastercard , τα ηχεία του γηπέδου έπαιζαν το τραγούδι του Ρικι Μαρτιν Go Go Go Ale Ale Ale .
Ο κόσμος λίγος 6-7 χιλιάδες ψυχές μα για μένα, ήταν σαν να 'ταν γεμάτο το Μαρακανά. Από την μπουτίκ έξω απ’ το γήπεδο, αγόρασα και εγω τη φανέλα του Τζιοβάνι. Ασπρη ( η τριτη εμφάνιση της ομάδας την σεζον 1999-00) , με το νούμερο 10. Την φόρεσα επί τόπου. Ένιωθα σαν να μπήκα στην εντεκάδα.
Μπήκαμε μέσα.
Πρώτη φορά στο ΟΑΚΑ. Οι θύρες, τα φώτα, το ταρτάν, τα δοκάρια όλα ξένα αλλά οικεία. Ήταν σαν να έβλεπα την τηλεόραση από μέσα.
Και τότε, η προθέρμανση.
Ο Τζιοβάνι και ο Ζάχοβιτς να ανταλλάσσουν πάσες. Χαλαρά. Άνετοι. Δυο καλλιτέχνες πριν ανέβουν στη σκηνή. Ποιος να το ‘λεγε ότι εγώ, ο πιτσιρικάς απ’ την Κέρκυρα που πριν λίγες μέρες βουτούσε στις θάλασσες διαβάζοντας τους ποδοσφαιρικούς μου ήρωες στις εφημερίδες και το Εθνοσπορ , ότι θα έβλεπα από κοντά τα είδωλά μου;
Το παιχνίδι
Το ματς ξεκίνησε με χαμηλό ρυθμό. Μπήκαν βασικοί και οι δύο υπο την καθοδήγηση του Μπάγιεβιτς . Η αλήθεια είναι οτι απο τον Σλοβενο Σταρ δεν ενθουσιαστικά ήταν κάπως κουρασμένος μπορεί να έφταιγε και η ζέστη αν και στο πρωτο γκολ εκανε πολυ ωραια ενεργεια πριν παρει την μπάλα ο Τζιοβάνι .
Ο Τζιοβάνι όμως ήταν αλλο πράγμα , είχε πάθος όρεξη και με τα μακριά του μαλλιά να ανεμίζουν καθώς προχωρούσε με τη μπάλα . Κάθε του επαφή ήταν υπόσχεση για κάτι μαγικό .
Και μετά στο 7μο λεπτό η πρώτη στιγμή μαγείας η φάση ξεκινάει από μια ωραία ντρίμπλα του Σλοβενου Ζαχοβιτς και δίνει στον Λουτσιανο εκείνος στον Giovanni ο οποίος χορεύει ανάμεσα σε 4-5 παίκτες του ΠΑΣ και βγαζει απιθανο τακουνάκι στον Γκόγκιτς , ακούστηκε ενα ΟΟΟΟΟοοοο στο γήπεδο
Δεν ήσουν σίγουρος ότι το είδες. Έπρεπε να ρωτήσεις δίπλα σου:
«Το 'κανε;»
Ναι, το 'κανε. Και μετά ο Γκογκα , πάσα στον Τζόρτζεβιτς, και γκολ. Ο κόσμος σηκώθηκε και πανηγυρισμούς .
Αλλά το καλύτερο ήρθε στο 45 του πρώτου ημιχρόνου .
Ο Τζιοβάνι παίρνει τη μπάλα από το κέντρο. Σηκώνει το κεφάλι. Κάνει ντρίμπλα. Περνάει τον πρώτο.
Δεύτερο
Τρίτος πέφτει πάνω του τον αποφύγει ,δεν τα καταφέρνει ούτε ο τέταρτος...
ένα άψογο απλο πλασε του Gio και κάνει το 2-0 .
Ένα γκολ από αυτά που δεν ξαναβλέπεις ποτέ το ίδιο , χαραγμένο μέσα σου. Ένα γκολ που δεν ήταν γκολ, αλλά ιστορία. ειχα να το λέω για χρόνια σκόραρε μπροστά μου ο Τζιοβάνι .
Το εισιτήριο
Γύρισα στην Κέρκυρα δυο μέρες μετά.
Δεν είπα πολλά.
Μόνο έβαλα το εισιτήριο μέσα στο Εθνοσπόρ της επομενης μερας που είχε το ρεπορτάζ , , το έδειχνα στους φίλους μου και το κοιτούσα και εγώ καθε βραδυ πριν κοιμηθω να μου θυμίζει την μαγεία που έζησα από κοντά .
Το ‘χω ακόμα το εισιτήριο .
Όχι για να θυμάμαι το σκορ (2-1 ).
Αλλά για να θυμάμαι τη μέρα που άφησα τη θάλασσα για το ποδόσφαιρο.
Τη μέρα που είδα πρώτη φορά τον Τζιοβάνι με τα μάτια μου και κατάλαβα ότι η μαγεία υπάρχει.
